Oud en nog geen tachtig is een veel gebruikte uitspraak over jonge mensen die zich gedragen of voelen als een oud persoon. Andersom zijn ze er gelukkig ook!
‘Oud zijn als je 18 bent, of jong zijn als je 80 bent!’ Tot welke categorie behoor jij?
YES!
Niet lang geleden een mooi bericht gelezen in de media over een alleenstaande moeder van 2 kinderen die 3 overvallers heeft weten weg te jagen uit de woning door haar kennis en kunde van kickboksen in te zetten. De kennis van wat ze kon verwachten en wat te doen: ,,Ik werd half naar buiten getrokken en besefte dat ik een klap moest incasseren. Daarna zou er een moment voor mij komen, wist ik, door mijn sport. Ik dacht: ‘Ik moet iets raken: kort en krachtig’.[1]’’ En de kunde door haar kickbokstrainingen: “Want Beppie deelde een paar snoeiharde trappen uit, vol in het kruis en in de milt.“ In datzelfde artikel stond dat het niet haar eigen woning was waar de mannen wilden binnendringen, maar van een 86 jarige kennis. Vermoeden is dan ook dat hij het eigenlijke slachtoffer was.
Artikelen als dit zorgen bij mij voor een hoog YES! gehalte. Succesverhalen van een tegenactie waar iedereen wel eens op hoopt. Zo’n moment dat je iets ziet of hoort gebeuren en bij jezelf denkt, die komt eens de verkeerde tegen. Deze 3 zijn deze keer de verkeerde tegengekomen, YES!
Maar, wat als…?
Tegelijk roept dit bij mij een gevoel van “wat als…?” op. In dit geval was het een dame die door ervaring haar hoofd redelijk koel wist te houden en voor die situatie, op dat moment, juist heeft kunnen handelen om haar zelf (en kinderen?) in veiligheid te brengen. Het artikel heeft het over een alleenstaande moeder van 2 kinderen. In dit verhaal lees ik niet terug of op moment van dit incident, de kinderen ook thuis waren. Is dat van invloed geweest op haar handelen op dat moment? De laatste vraag is puur hardop denken van mij uit interesse in de psyche van de mens. Waarom handelt een persoon zoals die op dat moment heeft gehandeld? Welke factoren spelen daarin mee? Voor haar actie kan ik alleen maar zeggen: HULDE, TOP GEDAAN!
Zoals in het artikel genoemd is het vermoeden dat het trio het op die kwetsbaardere man van 86 hadden gemunt. Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als die man de deur had opengedaan in plaats van de nieuwe lokale heldin.
Niets menselijks is mij vreemd en ik vertaal dan dit soort verhalen naar mijn persoonlijke situatie,
getrouwd en 2 kinderen ( leeftijd 8 en 11). Wat zou ik gedaan hebben? Mijn vrouw? Of misschien wel de kinderen? Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weerbaar zijn. Dat ze voor zichzelf kunnen opkomen door bijvoorbeeld gebruik van stem en juiste houding. Als nodig, hoop ik dat ze zichzelf in veiligheid kunnen brengen, waarbij als de situatie daarom vraagt m.b.v. gepast en correct gebruikt geweld.
Hoe zit dat met minder weerbaren? Wat maakt iemand minder weerbaar? Is dat afhankelijk van leeftijd, geslacht, (levens)ervaring, een lichamelijke- of geestelijke beperking? En wat is dan een beperking? Ook dat verschilt per persoon. De 1 beschouwt een splinter in de vinger als een beperking en meldt zich ziek op het werk. Een ander mist een been en ziet daar juist de uitdaging in om een marathon te lopen.
In 2013 heb ik les gehad van een icoon op gebied van zelfverdediging, hij had toen de leeftijd van 84 en mag deze maand alweer 90 kaarsjes uitblazen! En nog steeds reist hij de wereld over om mensen les te geven, respect! Eén van de vele verhalen die hij dat weekend in Schotland heeft verteld ging over bekend zijn met eigen beperkingen, waaronder leeftijd. Het is nu eenmaal zo dat de geest wel kan willen, maar het lichaam gaat met de jaren toch beperkingen opleggen. Het is de kunst daar bewust van te zijn en op te anticiperen. In het geval van zijn verhaal heeft hij geen fysieke confrontatie gezocht, maar zijn houding aangepast. Bij het pinnen stonden 2 vreemde snuiters hem op een kleine afstand af te leggen. Al langslopend heeft hij voor de neus van die 2 gasten zijn net vers gepinde geld geteld en daarmee -puur op bluf- zich weerbaar getoond. Ze hebben hem met rust gelaten en hij is veilig (met geld) thuis gekomen. Nu is niet mijn advies om allemaal na het pinnen openlijk op straat het geld te gaan tellen, maar het gaat meer om bewust zijn van de omgeving, situatie en wat de mogelijkheden zijn om jezelf zo snel mogelijk in veiligheid te brengen.
De kunst van het aanpassen
Bruce Lee heeft diverse quotes over aanpassen (adaptability/the ability to adapt). Daar bedoelde hij o.a. mee dat de kunst hem zit in het kunnen aanpassen aan de tegenstander en omgeving. Beperk jezelf niet door een vaste stijl of systeem (“Obey the principles without being bound by them”). Daarnaast is het ook belangrijk, en persoonlijk vind ik dat belangrijker, de kunst van aanpassen van jezelf.
Om altijd het beste uit jezelf te halen bij een training is het goed om jezelf aan de situatie van dat moment aan te passen. Enerzijds aan de tegenstander waar je op dat moment mee traint. De een vecht nu eenmaal anders dan de ander en iedere individu heeft een andere aanpak nodig. Simpel en bekend voorbeeld is dat het niet verstandig is om tegen en bokser te gaan boksen of tegen een taekwondo beoefenaar vooral met traptechnieken te gaan werken. Het is juist de kunst om je zo aan te passen dat inzet simpel, direct en effectief blijft!
Anderzijds aanpassen van jezelf. Wees bewust van je eigen kennen en kunnen, en het moment van de dag. Hoe zit je zelf in je vel? Zijn er blessures om rekening mee te houden? Of ’nieuwe’ beperkingen die zich ontwikkelen door bijvoorbeeld leeftijd en flexibiliteit. Helaas wordt niet iedereen op dezelfde manier oud en krijgt een ieder uiteindelijk te maken met gebreken. Het is nu eenmaal zo dat de meesten die voor langere periode en intensief een vorm van zelfverdediging- en/of vechtsport beoefent op den duur te maken krijgt met slijtage of andere vorm van blijvende blessure. Dat betekent niet einde van de carrière of geen weerbaarheid kunnen tonen op straat. Maar dat betekent wel aanpassen van de mindset en aanpassen van de training: Train zoals je vecht en vecht zoals je traint!
Quote Miyamoto Musashi:
“The true science of martial arts means practicing them in such a way that they will be useful at any time (and to teach them in such a way that they will be useful in all things).”
(bron: The Book of Five Rings)
Bron foto: escapecrime.com (foto van George Redgrave)
[1] https://www.ad.nl/den-haag/drie-overvallers-moeten-vluchten-voor-kickbokster-beppie~a74b125f/
door hoeveel deelnemers zich hadden aangemeld en hoe de verhouding man/vrouw verdeeld was. Op die manier konden wij goed het programma van de training afstemmen op de deelnemers. Eigenlijk in lijn met onze verwachting waren het hoofdzakelijk dames die zich hadden aangemeld voor beide avonden. Een klein aantal mannen had zich aangemeld, maar zijn uiteindelijk toch niet naar de training gekomen, dus alleen dames op beide avonden. Alsof de heren ergens wisten hoe gevaarlijk deze dames echt waren en uit angst om rake klappen en trappen te ontvangen?! Na afloop geef ik ze geen ongelijk, want gevaarlijk waren ze!
Dat betekent dat wat er wordt besproken en gebeurt tijdens de training blijft in de zaal. Met andere woorden, ik ga hier niet op de inhoud van de verhalen in. Maar wat een mooie rode draad was, was dat alle aanwezigen ieder hun eigen argumenten hadden een training te willen volgen om te bouwen aan een stuk zelfvertrouwen, met als eindresultaat weerbaarder te worden. Iedereen luisterde aandachtig, stelde goede vragen en waren merkbaar gekomen om echt iets te leren.
Ook werd er stil gestaan bij een basishouding en wat daar het voordeel van is, maar ook wat je vooral niet moet doen. Er is namelijk een groot verschil tussen een verdedigende houding of een vechthouding. Voor de aanwezigen en andere die eerder bij ons getraind hebben beter bekend als de “Zalando” (geen sluikreclame, geen aandelen, maar voor gratis schoenen ben ik altijd bereikbaar)!
Vuist, open hand, palm of vingers, er is geen fout bij een eerste reactie op een enge kerel die op je afkomt. Pijnprikkel(s) toedienen net zolang tot die het lekker vindt (quote Ben) of net zolang tot je een kans ziet om jezelf in veiligheid te brengen. Dit kan door weg te rennen, maar ook door aandacht te trekken.
En dat deden ze! De eerste ronde waren de dames nog een beetje voorzichtig en vonden ze het toch vreemd om zomaar iemand echt te slaan of zelfs hard tussen de benen te schoppen. Dat wij ze vriendelijk hebben ontvangen aan het begin van de training en dat er veel is gelachen tijdens de training, dat leken ze allemaal te zijn vergeten. MONSTERS werden het! De één sloeg en trapte nog harder dan de ander! Waar waren die rustige, bijna verlegen dames gebleven? Wat waren wij blij met de helm, maar vooral met de tok!
Verderop in de training kwam de opdracht 3 tegen 1. Niet hard, maar gecontroleerd en met hoge mate van pressure. Mijn ‘geluk’ was dat ik als 4
Af en toe komt het voor dat wij de eer hebben om een andere training te volgen dan Jeet Kune Do. Zo hebben wij bijvoorbeeld al lessen gevolgd in het Krav Maga, Wing Chun, Systema, Schermen, BJJ en laatst nog een kickboks clinic van Ernesto Hoost bij ons op school.
Iedereen krijgt op enig moment in zijn of haar leven te maken met een variant van de verschrikkelijke ziekte kanker.
