“…., ready for whatever may come.”

Meer dan 4 jaar geleden alweer, 18 maart 2015, heb ik een stukje geschreven met de titel ‘Groepsdruk’ . In het kort kwam het er op neer dat, zonder er te ver in door te slaan, het wel belangrijk is bewust en alert te zijn van omgeving en situatie. Loop niet als ‘kip zonder kop’ rond, maar scan, maak een afweging en bepaal.

In een reactie daarop haalde iemand een passage uit de Tao of Jeet Kune Do aan:

“Not being tense but ready.
Not thinking but not dreaming.
Not being set but flexible.
Liberation from the uneasy sense of confinement.
It is being wholly and quietly alive, aware and alert, ready for whatever may come.”
– Bruce Lee, Tao of Jeet Kune Do –

Social media

Persoonlijk ben ik geen groot fan van social media en alle moderne mediabronnen. Iedereen vindt overal wel wat van. Tegenwoordig waant iedereen zich veilig achter het scherm, met het idee overal verstand van te hebben en als een soort van toetsenbord held overal maar commentaar op te moeten geven?! De ene discussie nog inhoud lozer dan de andere….. Zo lees ik vandaag weer iets over het wel of niet bannen van de term Gouden Eeuw en de voor en tegens via de social media barsten weer los. Nou daar heb ik ook wel een mening over… Of doe ik nu hetzelfde? Ik dwaal af.

Positieve van social media en de moderne mediabronnen is dat daar ook een groot leerelement in verscholen zit. Het is maar net op welke wijze je er naar kijkt en wat je er voor jezelf mee doet. In eerdere berichten heb ik het ook al eens aangekaart, maar ik ben op de een of andere manier altijd wel bezig met Martial arts. Is het niet fysiek, dan is het wel mentaal. Zo zijn er, via verschillende media, aanbieders van ‘educatieve’ filmpjes met diverse vormen van agressie en wijze van aanvallen. Denk aan 1 tegen 1 of groepsgevechten op bijvoorbeeld scholen tot willekeur aanvallen op straat, onbewapend en bewapend. Zo laatst nog een filmpje van een vrouw die tijdens langslopen met een mes een jongetje (3 jaar) 2x in het gezicht stak in het bijzijn van vader, moeder en nog een kind.

Mindset

Dat zijn ook dezelfde filmpjes die mij erg laten nadenken over “wat als”… Niet alleen de vraag wat zou ik gedaan hebben, welke technieken, als hij, dan zou ik, etc… Wat ik merk als ik naar de filmpjes kijk, is dat ik het probeer te vertalen naar de momenten dat ik op straat loop en bepaald gedrag op straat tegenkom. Dan komt weer de gedachte “wat als” naar boven. Zoals gezegd, niet zozeer vwb techniek, maar met name de mindset.

Je loopt relaxed op straat met de gedachten bij het boodschappenlijstje onderweg naar de supermarkt. Plotseling bots je tegen iemand op of je kijkt (zonder daar zelf erg in te hebben) iemand aan die daar even niet van gediend is en voordat je er erg in hebt escaleert de boel en word je aangevallen. Tegenwoordig hoor, lees, zie je steeds vaker over verwarde personen die kolder in de kop krijgen en willekeurig toevallige passanten aanvallen. Ben ik in staat om vanuit de relaxed modus direct de knop om te zetten en al het geleerde van afgelopen jaren in de praktijk te brengen en op die manier mijzelf (en misschien wel anderen bij mij) in veiligheid te brengen.

Hiermee kom ik weer terug bij het begin van dit stuk. Zonder in de kramp te schieten, hoe blijf je scherp en alert en sta je als het ware continu in de waakstand, zonder jezelf te verliezen door ipv de relaxed modus altijd klaar te staan om in de aanval te gaan.

Van alle jaren Martial Arts blijft dat mijns inziens mijn grootste uitdaging. Binnen de sportschool en tijdens de training, zowel oefeningen als sparren, zit dat wel goed. Je trekt de kleding aan en verandert automatisch van mindset, d.w.z. je weet wat je kunt verwachten.

De ‘oplossing’ ligt even iets lastiger dan alleen door de uurtjes trainen in de gym. Mindset is iets wat o.a. gevormd wordt door karakter i.c.m. momentum. Karakter is iets persoonlijks en verschilt per persoon, o.a. gevormd door opvoeding en leefomgeving. Daar is dus geen standaard voor. Daarnaast heb je ook te maken met momentum, dat is al helemaal niet te voorspellen. Wat doet dat met je emotie op dat moment? Er zit nogal verschil in bijvoorbeeld of je net een pittige discussie (lees ruzie) hebt gehad op je werk. Of dat je in een romantische bui bent en je kind heeft net voor het eerst papa gezegd.

Zoals gezegd is dat per persoon en per situatie anders en ben ik vooral op zoek naar hoe ik dat bij mijzelf op het juiste moment kan aanzetten. Het lijkt mij geen gezellig idee als je continu op scherp moet staan omdat eventueel, misschien, mogelijk ik mij tegen een idioot moet verdedigen.

Op de training proberen wij een bepaalde mindset te behalen. Ik moet voor mijzelf de trainingen zo zien te organiseren dat mijn mindset bij iedere oefening of tijdens sparren gecontroleerd explodeert van 0 tot 100 en direct weer terug naar 0. Daarmee hoop ik voor mij persoonlijk de training zo te ervaren en te vertalen dat op het moment dat het er toedoet, ik in staat ben snel een situatie in te kunnen schatten en de juiste mindset te vinden om dat gevaar weg te nemen

Lang verhaal kort:

Bewaar de rust en controle, maar als je moet ga dan beastmode en bijt zijn kop eraf. Is zijn kop eraf, dan weer terug naar rust en controle, geniet van de fluitende vogeltjes en geef de plantjes water. Soort van….

“Oud en nog geen tachtig!”

Oud en nog geen tachtig is een veel gebruikte uitspraak over jonge mensen die zich gedragen of voelen als een oud persoon. Andersom zijn ze er gelukkig ook!

‘Oud zijn als je 18 bent, of jong zijn als je 80 bent!’  Tot welke categorie behoor jij?

YES!

Niet lang geleden een mooi bericht gelezen in de media over een alleenstaande moeder van 2 kinderen die 3 overvallers heeft weten weg te jagen uit de woning door haar kennis en kunde van kickboksen in te zetten. De kennis van wat ze kon verwachten en wat te doen: ,,Ik werd half naar buiten getrokken en besefte dat ik een klap moest incasseren. Daarna zou er een moment voor mij komen, wist ik, door mijn sport. Ik dacht: ‘Ik moet iets raken: kort en krachtig’.[1]’’ En de kunde door haar kickbokstrainingen: “Want Beppie deelde een paar snoeiharde trappen uit, vol in het kruis en in de milt.“ In datzelfde artikel stond dat het niet haar eigen woning was waar de mannen wilden binnendringen, maar van een 86 jarige kennis. Vermoeden is dan ook dat hij het eigenlijke slachtoffer was.

Artikelen als dit zorgen bij mij voor een hoog YES! gehalte. Succesverhalen van een tegenactie waar iedereen wel eens op hoopt. Zo’n moment dat je iets ziet of hoort gebeuren en bij jezelf denkt, die komt eens de verkeerde tegen. Deze 3 zijn deze keer de verkeerde tegengekomen, YES!

Maar, wat als…?

Tegelijk roept dit bij mij een gevoel van “wat als…?” op. In dit geval was het een dame die door ervaring haar hoofd redelijk koel wist te houden en voor die situatie, op dat moment, juist heeft kunnen handelen om haar zelf (en kinderen?) in veiligheid te brengen. Het artikel heeft het over een alleenstaande moeder van 2 kinderen. In dit verhaal lees ik niet terug of op moment van dit incident, de kinderen ook thuis waren. Is dat van invloed geweest op haar handelen op dat moment? De laatste vraag is puur hardop denken van mij uit interesse in de psyche van de mens. Waarom handelt een persoon zoals die op dat moment heeft gehandeld? Welke factoren spelen daarin mee? Voor haar actie kan ik alleen maar zeggen: HULDE, TOP GEDAAN!

Zoals in het artikel genoemd is het vermoeden dat het trio het op die kwetsbaardere man van 86 hadden gemunt. Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als die man de deur had opengedaan in plaats van de nieuwe lokale heldin.

Niets menselijks is mij vreemd en ik vertaal dan dit soort verhalen naar mijn persoonlijke situatie,

getrouwd en 2 kinderen ( leeftijd 8 en 11). Wat zou ik gedaan hebben? Mijn vrouw? Of misschien wel de kinderen? Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weerbaar zijn. Dat ze voor zichzelf kunnen opkomen door bijvoorbeeld gebruik van stem en juiste houding. Als nodig, hoop ik dat ze zichzelf in veiligheid kunnen brengen, waarbij als de situatie daarom vraagt  m.b.v. gepast en correct gebruikt geweld.

Hoe zit dat met minder weerbaren? Wat maakt iemand minder weerbaar? Is dat afhankelijk van leeftijd, geslacht, (levens)ervaring, een lichamelijke- of geestelijke beperking? En wat is dan een beperking? Ook dat verschilt per persoon. De 1 beschouwt een splinter in de vinger als een beperking en meldt zich ziek op het werk. Een ander mist een been en ziet daar juist de uitdaging in om een marathon te lopen.

In 2013 heb ik les gehad van een icoon op gebied van zelfverdediging, hij had toen de leeftijd van 84 en mag deze maand alweer 90 kaarsjes uitblazen! En nog steeds reist hij de wereld over om mensen les te geven, respect! Eén van de vele verhalen die hij dat weekend in Schotland heeft verteld ging over bekend zijn met eigen beperkingen, waaronder leeftijd. Het is nu eenmaal zo dat de geest wel kan willen, maar het lichaam gaat met de jaren toch beperkingen opleggen. Het is de kunst daar bewust van te zijn en op te anticiperen. In het geval van zijn verhaal heeft hij geen fysieke confrontatie gezocht, maar zijn houding aangepast. Bij het pinnen stonden 2 vreemde snuiters hem op een kleine afstand af te leggen. Al langslopend heeft hij voor de neus van die 2 gasten zijn net vers gepinde geld geteld en daarmee -puur op bluf- zich weerbaar getoond. Ze hebben hem met rust gelaten en hij is veilig (met geld) thuis gekomen. Nu is niet mijn advies om allemaal na het pinnen openlijk op straat het geld te gaan tellen, maar het gaat meer om bewust zijn van de omgeving, situatie en wat de mogelijkheden zijn om jezelf zo snel mogelijk in veiligheid te brengen.

De kunst van het aanpassen

Bruce Lee heeft diverse quotes over aanpassen (adaptability/the ability to adapt). Daar bedoelde hij o.a. mee dat de kunst hem zit in het kunnen aanpassen aan de tegenstander en omgeving. Beperk jezelf niet door een vaste stijl of systeem (“Obey the principles without being bound by them”). Daarnaast is het ook belangrijk, en persoonlijk vind ik dat belangrijker, de kunst van aanpassen van jezelf.

Om altijd het beste uit jezelf te halen bij een training is het goed om jezelf aan de situatie van dat moment aan te passen. Enerzijds aan de tegenstander waar je op dat moment mee traint. De een vecht nu eenmaal anders dan de ander en iedere individu heeft een andere aanpak nodig. Simpel en bekend voorbeeld is dat het niet verstandig is om tegen en bokser te gaan boksen of tegen een taekwondo beoefenaar vooral met traptechnieken te gaan werken. Het is juist de kunst om je zo aan te passen dat inzet simpel, direct en effectief blijft!

Anderzijds aanpassen van jezelf. Wees bewust van je eigen kennen en kunnen, en het moment van de dag. Hoe zit je zelf in je vel? Zijn er blessures om rekening mee te houden? Of ’nieuwe’ beperkingen die zich ontwikkelen door bijvoorbeeld leeftijd en flexibiliteit. Helaas wordt niet iedereen op dezelfde manier oud en krijgt een ieder uiteindelijk te maken met gebreken. Het is nu eenmaal zo dat de meesten die voor langere periode en intensief een vorm van zelfverdediging- en/of vechtsport beoefent op den duur te maken krijgt met slijtage of andere vorm van blijvende blessure. Dat betekent niet einde van de carrière of geen weerbaarheid kunnen tonen op straat. Maar dat betekent wel aanpassen van de mindset en aanpassen van de training: Train zoals je vecht en vecht zoals je traint!

Quote Miyamoto Musashi:

“The true science of martial arts means practicing them in such a way that they will be useful at any time (and to teach them in such a way that they will be useful in all things).”

(bron: The Book of Five Rings)

 

 

 

http://www.myownjeetkunedo.nl

Bron foto: escapecrime.com (foto van George Redgrave)

[1] https://www.ad.nl/den-haag/drie-overvallers-moeten-vluchten-voor-kickbokster-beppie~a74b125f/

 

Samenwerken aan veiligheid: Weerbaarheidstraining Uilenstede

Vrijdag 6 en vrijdag 13 oktober heeft trainingscentrum My Own Jeet Kune Do de eer gehad om een weerbaarheidstraining aan bewoners van Campus Uilenstede (Amstelveen) te verzorgen.  Beide avonden heeft er een enthousiaste groep dames de 2 uur durende training gevolgd. Mede met dank aan het sportcentrum VU voor het faciliteren van de zaal.

Eerst even kort terug naar het idee achter deze training. Deze training is een initiatief ontstaan uit de samenwerking tussen Vereniging Bewoners van Uilenstede (VBU), DUWO (studentenhuisvesting) en de gemeente Amstelveen. De donkere dagen komen er weer aan, buiten wordt het later licht en al eerder donker. Graag wilden ze de bewoners van Campus Uilenstede een korte training aanbieden waarin wordt stilgestaan bij eigen veiligheid en het verhogen van persoonlijke weerbaarheid.

Vanuit het VBU zijn beide avonden goed georganiseerd, waarvoor dank. Naast het regelen van de ruimte en de goody bags met flesjes water, kregen wij ruim van tevoren door hoeveel deelnemers zich hadden aangemeld en hoe de verhouding man/vrouw verdeeld was. Op die manier konden wij goed het programma van de training afstemmen op de deelnemers. Eigenlijk in lijn met onze verwachting waren het hoofdzakelijk dames die zich hadden aangemeld voor beide avonden. Een klein aantal mannen had zich aangemeld, maar zijn uiteindelijk toch niet naar de training gekomen, dus alleen dames op beide avonden. Alsof de heren ergens wisten hoe gevaarlijk deze dames echt waren en uit angst om rake klappen en trappen te ontvangen?! Na afloop geef ik ze geen ongelijk, want gevaarlijk waren ze!

Op moment dat ze de zaal betreden zie je rustige, bijna verlegen, dames die geen idee hebben wat ze moeten verwachten van de training. Er staan 3 rare kerels, in het donker gekleed met een vreemd blauw/wit logo op ze te wachten en ze aan te staren bij binnenkomst. Daarbij liggen er aan de kant allemaal vreemde attributen die waarschijnlijk een functie hebben tijdens de training? Kleine en grote kussens, handschoenen, scheenbeschermers, iets wat lijkt op een schildachtig iets en een rare helm met een kooi als scherm?    

Het is altijd spannend voor beide partijen. De dames weten niet wat ze moeten verwachten van de training, maar wij als trainers moeten ook altijd maar afwachten wat voor groep je voor je krijgt en hoe de training wordt opgepakt door de deelnemers. In dit geval 2 verschillende avonden en dus 2 verschillende groepen met ieder een eigen dynamiek. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende wensen, maar wel dezelfde eindwens: met (nog) meer zelfvertrouwen de zaal verlaten. Waar geen verschil in zat, was het verloop van de training als in de ontwikkelingen die je de deelneemsters ziet doormaken. Ze komen binnen met lichte spanning in afwachting van wat er komen gaat en verlaten na de training de ruimte met een hoop nagepraat, gelach, maar toch ook adrenaline en stralen meer zelfverzekerdheid uit. Missie geslaagd!

Programma: inleidend praatje en theorie

Iedere weerbaarheidstraining begint met een inleidend praatje en een stukje kennismaking door wensen en verwachtingen van de deelnemers te inventariseren. Om deze vervolgens te koppelen aan theorie en te vertalen naar de oefeningen.  Wij werken op basis van een veilige leeromgeving. Dat betekent dat wat er wordt besproken en gebeurt tijdens de training blijft in de zaal. Met andere woorden, ik ga hier niet op de inhoud van de verhalen in. Maar wat een mooie rode draad was, was dat alle aanwezigen ieder hun eigen argumenten hadden een training te willen volgen om te bouwen aan een stuk zelfvertrouwen, met als eindresultaat weerbaarder te worden. Iedereen luisterde aandachtig, stelde goede vragen en waren merkbaar gekomen om echt iets te leren.

Programma: Actie, aan de bak!

Banken en stoelen aan de kant, tijd voor actie! We hadden maar 2 uur voor deze training en het is toch echt wel de bedoeling dat er niet alleen gezellig gebabbeld wordt, maar ook nog iets fysieks wordt gedaan.

Het belangrijkste van deze training is dat iedere deelneemster zichzelf leert kennen. Hoe reageer je op een vervelende situatie? Ben je een ‘vluchter’, ‘bevries’ je en blijf je staan, of ben je een ‘vechter’ en ga je in de aanval? Het mooie van deze training is dat het niet uitmaakt welke van de 3 je bent. Het is maar net wat voor dag je zelf hebt, hoe zit je in je vel? En ook de wijze van benadering door de agressor is van invloed. Niet iedere benadering vraagt direct om een defensieve houding en een “Go for the kill” actie.

We zijn begonnen met wat speelse oefeningen om warm te worden, maar vooral ook om eigen reactie te laten ontdekken. Deze startoefeningen zijn vooral gericht op houding en op gebruik van de stem. Welk gevoel geeft het jezelf en wat zie je gebeuren bij jouw trainingspartner? Ook werd er stil gestaan bij een basishouding en wat daar het voordeel van is, maar ook wat je vooral niet moet doen. Er is namelijk een groot verschil tussen een verdedigende houding of een vechthouding. Voor de aanwezigen en andere die eerder bij ons getraind hebben beter bekend als de “Zalando” (geen sluikreclame, geen aandelen, maar voor gratis schoenen ben ik altijd bereikbaar)!

Daarna eindelijk beuken, aan de slag met de stootkussens. Verdedigen met een stoot vanuit de eerste schrikreactie. Vuist, open hand, palm of vingers, er is geen fout bij een eerste reactie op een enge kerel die op je afkomt. Pijnprikkel(s) toedienen net zolang tot die het lekker vindt (quote Ben) of net zolang tot je een kans ziet om jezelf in veiligheid te brengen. Dit kan door weg te rennen, maar ook door aandacht te trekken.

– Een kleine tip: trek aandacht door keihard BRAND te schreeuwen ipv HELP. Op de een of andere manier zijn mensen terughoudend in helpen en kijken/lopen liever een andere kant op. Brand daarentegen trekt volk aan. Dan weten ze niet hoe snel ze moeten komen om de ‘brand’ te filmen.-

Na het stoten zijn de dames aan de slag gegaan met schoppen. Geen mooie hoge technieken, zoals we die altijd in de films zien, maar simpele lage trappen. Ook hier de schrikreactie als basis gebruiken en vanuit die positie schieten met de voet richting doel. Bij voorkeur de engerd fluitend door de knieën laten zakken en wederom jezelf z.s.m. in veiligheid brengen. Lukt dat niet in 1 keer, weer net zolang doorgaan tot doel is bereikt. Lukt het niet met de schop, dan ga je over in de stoot, enzovoort…..

Na een korte break (dat gaf ons de tijd om de bescherming aan te trekken) is gestart met de groepsoefeningen. Waar het op neerkomt is dat wij in volle bepakking dreigend op een willekeurige dame afliepen om een reactie te ontlokken. De dames hadden als opdracht adequaat te reageren op de unheimische benadering of aanval. En dat deden ze! De eerste ronde waren de dames nog een beetje voorzichtig en vonden ze het toch vreemd om zomaar iemand echt te slaan of zelfs hard tussen de benen te schoppen. Dat wij ze vriendelijk hebben ontvangen aan het begin van de training en dat er veel is gelachen tijdens de training, dat leken ze allemaal te zijn vergeten. MONSTERS werden het! De één sloeg en trapte nog harder dan de ander! Waar waren die rustige, bijna verlegen dames gebleven? Wat waren wij blij met de helm, maar vooral met de tok!

Als laatst dé finaleoefening waarin echt alles samenkwam en alles ingezet kon worden om ons op afstand te houden: een zelfverdedigingstechniek, maar zeker ook houding en stem om veilig weg te komen.

Programma: resumé en bewijs van deelname!

Ik heb dit al eens eerder geschreven en daar blijf ik echt bij. Weerbaarheid en daarmee de basis voor deze training is dat het niet altijd nodig is om gebruik te maken van geweldsmiddelen om jezelf in veiligheid te brengen. Maar de wetenschap dat je de situatie herkent en kunt handelen naar de omstandigheden geeft al een stuk zelfverzekerdheid en daarmee weerbaarheid. Wij zijn er niet om te zeggen “je moet dit, het moet zo…”. Blijf zo dicht mogelijk bij jezelf. Ieder mens is uniek en daarmee de techniek uit eerste reactie ook. Houd het zo simpel en direct mogelijk, dat maakt het effectief!

Dankzij de opbouw van het programma heeft iedereen aan het eind van de training gewerkt aan signaleren van en omgaan met agressie d.m.v.:

1. Voorkomen, de-escaleren
2. Preventie door communicatie
3. Eigen houding herkenning
   • Bewustwording/ alertheid
   • Houding en structuur (persoonlijke ruimte)
   • Afstand
   • Simpliciteit (directheid en effectiviteit)
4. Confrontatie manieren/ methode
5. Weerbaarheid: MVS (Mens VerdedigingsSysteem): natuurlijke (schrik)reactie gebruiken

Als dank voor hun vertrouwen in ons, maar vooral als waardering voor hun inzet en ontwikkeling hebben de deelneemsters een bewijs van deelname ontvangen.

Reacties

Direct na afloop van de training hebben we nog kort staan napraten met een aantal dames. Wij hebben veel leuke en positieve reacties ontvangen. Vanuit het VBU kregen wij ook te horen dat er positieve geluiden hun kant op zijn gekomen, zoals:

“De zelfverdedigingsles was super leuk! Alle dames waren (volgens mij) zeer tevreden (……..) Top geregeld iig! Instructeurs waren heel toegankelijk, fijne uitleg, persoonlijke tips, veilige omgeving en iedereen werd heel enthousiast!”

 “Ik heb zojuist de weerbaarheidstraining gevolgd die vanuit de VBU werd aangeboden. Ik heb ze al aan de instructeurs gegeven, maar mijn complimenten voor deze training. Ik merkte dat een groot aantal dames, waaronder ikzelf, dan ook zeker geïnteresseerd zouden zijn in een cursus (……….) Het is een voorstel en ik hoor graag of er iets mee gedaan kan worden.”

Vanachter het toetsenbord, wil ik mede namens de andere 2 instructeurs van MOJKD, iedereen bedanken die zijn gekomen en daarmee hun tijd vertrouwd hebben aan ons systeem om ze (nog) weerbaarder te maken. Hopelijk tot een volgende keer!

 

 

Met dank aan:

Foto’s: Alexandra Ovejanu

http://www.myownjeetkunedo.nl / http://www.vbu.nl / http://www.duwo.nl / http://www.sportcentrum.vu.nl / http://www.amstelveen.nl

 

Techniek, conditie en uithoudingsvermogen bij zelfverdediging!

Gisteren een pittige maar lekkere training gehad. Pittig vooral vanwege zuurstof tekort en geen tijd krijgen om op adem te komen!

Onderweg richting de training merkte ik al dat de luchtwegen geïrriteerd waren en de zuurstofstroom via de neus beperkt was. Tijdens de training kwam ik erachter wat hier het effect van was en wat de invloed kan zijn op de uitkomst van een gevecht.

Verderop in de training kwam de opdracht 3 tegen 1. Niet hard, maar gecontroleerd en met hoge mate van pressure. Mijn ‘geluk’ was dat ik als 4^e mocht en een deel van de energie al had verbruikt. Daarnaast had ik 3 gasten voor mij staan die zeer gemotiveerd waren, omdat ze nu klappen terug mochten geven 😉   

Bij de start ben je vooral bezig om aangeleerde technieken en principes te vertalen naar strategie en positionering. Al vrij snel slaat dit om naar overlevingsmodus en ga je op jacht naar snelle hits, erin en eruit. Positie (proberen te) herpakken, rust in de kop houden en doorgaan. Er wordt pas gestopt nadat de tijd voorbij is. Tot dat moment blijven de 3 gasten naar voren komen met als doel je uit te schakelen. Dat kan d.m.v. een goede hit, maar bijvoorbeeld ook d.m.v. immobiliseren.  Na een tijd kwam ik duidelijk zuurstof tekort. Alles in mij riep ‘ik kan niet meer, ik geef op’. Gelukkig zit opgeven niet in het aard van dit beestje en ben ik op mijn laatste krachten doorgegaan. Maar het had niet veel langer moeten duren.

Daarnaast is weer gebleken dat al die mooie bewegingen in films, op televisie, You Tube en noem maar op onzin is! Je wordt geraakt. Men stopt echt niet de aanval na een redelijke hit of pijnprikkel. Mocht je het geluk hebben iemand écht uit te kunnen schakelen, dan staan er nog 2 maten die daar niet vrolijk van worden en jou minimaal het zelfde aan willen doen. Conditioneren van je lichaam hoort ook zeker bij een volledige voorbereiding op zelfverdediging. Ga niet alleen in de aanval modus zitten, maar leer goed verdedigen en ook incasseren. Probeer zoveel mogelijk tijdens de training op zo’n manier te trainen dat je daarbij ook het lichaam conditioneert en laat ‘wennen’ aan hits. Mooi voorbeeld is de training van Sifu Paul Johnson (Real Jeet Kune Do) die ons in het begin een verdediging aanleerde met handschoenen en daarna full power en bare knuckled! Ik heb 2 weken rondgelopen met opgezwollen en alle kleuren van de regenboog onderarmen, maar weet wel wat de impact is en hoe mijn lichaam daarop reageert. Bij een goede verdediging is het lichaam in staat veel te incasseren! Adrenaline doet daarbij ook zijn werk, pijn komt later wel. Eerst overleven!

Bij elkaar opgeteld komt het er op neer dat het belangrijk is om (zover mogelijk) het hoofd koel te houden, de juiste techniek op het juiste moment in te zetten, proberen het gevecht zo snel mogelijk te kunnen beëindigen, alleen het noodzakelijke om het doel te bereiken. Dus geen extra overbodige bewegingen. Dat kost tijd en vraagt kostbare energie.

Conclusie: Train alles! Techniek, conditioneer het lichaam en houd je uithoudingsvermogen op niveau!

“When you are talking about fighting, with no rules. Well then baby, you’d better train every part of your body!” : Bruce Lee quote.

 

www.myownjeetkunedo.nl

www.realjeetkunedo.com

 

Bron foto ‘Pillow fight’: http://www.theodysseyonline.com/5-alternatives-to-the-traditional-pillow-fight  

 

 

Out of the box trainen: Aikido!

Af en toe komt het voor dat wij de eer hebben om een andere training te volgen dan Jeet Kune Do. Zo hebben wij bijvoorbeeld al lessen gevolgd in het Krav Maga, Wing Chun, Systema, Schermen, BJJ en laatst nog een kickboks clinic van Ernesto Hoost bij ons op school.

Begin deze week bestond Keihatsu 2 jaar en vierde dat met een open les Aikido, ook voor niet-leden. Als kleine man had ik grote interesse in Aikido, maar geen kans gezien er iets mee te doen. Hoe mooi is het dan dat ik -als grote man- op deze wijze de kans krijg om alsnog kennis te maken met de kunst Aikido.

Vanuit mijn werk binnen de crisisorganisatie van de veiligheidsregio duiden wij met de term ‘ontkleurt’ of ‘grijs’ iemand aan die t.b.v. de regionale organisatie niet vanuit eigen discipline/kleur opereert, maar neutraal alle kolommen vertegenwoordigt. Zodra ik meedoe aan een training anders dan Jeet Kune Do, ben ik ontkleurt en richt mij puur op wat daar onderricht wordt. Naast dat het een stuk interessanter wordt, maakt het dat ook een stuk makkelijker. Ik ben daar om een andere kunst te leren en niet om aan te tonen dat ‘mijn’ kunst leuker of beter is.

Bij binnenkomst vond ik het al mooi om te zien hoe een alledaagse gymzaal omgetoverd is in een formele dojo, met centraal een tafel met daarop een foto van O-sensei Morihei Ueshiba.

Na het introductiepraatje zijn we begonnen met een moment van meditatie. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik niet van het mediteren ben, maar dat ik merkbaar tot rust kwam en vooral aandachtig aan het luisteren was naar de verhalen die verteld werden om de ademhaling te illustreren. Even leek het erop dat ik zou worden afgeleid door een zwevend object in de vorm van een vlieg. Ook de hond die aanwezig was en vrolijk iedereen persoonlijk even gedag kwam zeggen heeft ons niet uit de concentratie kunnen halen.

Na de warming up volgde een korte uitleg over de ademhaling in relatie tot de structuur en hoe dit zich verhoudt tot de vormen: driehoek, vierkant en cirkel. En daarna was het tijd om te bikkelen en letterlijk te leren door vallen en opstaan! Hoe houd je de arm ten opzichte van het been (zijde arm = zijde been) en wanneer wisselt deze in combinatie/relatie met de heup (instappen, uitstappen, bijzetten) en genereer je impact of haal je de opponent uit zijn/haar structuur. Met andere woorden, op welk moment en op welke wijze zet je de 3 vormen in?

Wat mij met name is bijgebleven is de kracht van de positie en structuur. In dit geval praat ik niet over spierkracht, sterker nog, bij voorkeur liever niet zelfs. Risico van puur op kracht werken is dat je het lichaam niet juist in positie brengt waardoor de techniek in het nadeel kan werken in plaats van ik het voordeel. Door de juiste structuur aan te houden (klein voorbeeld: arm gestrekt, vingers vooruit ipv door gebogen arm met kracht forceren. Herman weet welke oefening ik bedoel 😉 ) genereer je meer power met minder inzet. Dat betekent minimaal energieverlies, maximaal resultaat.

Als ik dan toch een kritisch puntje moet benoemen dan is dat denk ik de aanleerbaarheid. Wat ik daarmee bedoel is dat ik het prachtig vond om te zien hoe de 2 instructeurs (Herman en Garrincha) met elkaar de verschillende oefeningen voordeden. Het gemak waarmee ze de technieken uitvoerden, de vloeiende bewegingen zonder na te denken. Het aanvoelen van, en reageren op een aanval. Zowel Mike als ik hebben echt ons best gedaan, maar zo elegant als de 2 instructeurs is ons niet gelukt. Als een zak aardappelen vlogen wij door de lucht en de landing zag er nog minder fraai uit. Om dat niveau te bereiken is wel een aantal jaar training voor nodig (maar dat kan ook aan mij hebben gelegen).

Via deze weg wil ik nogmaals Herman Hebbes van Keihatsu en zijn sensei Garrincha Hallie bedanken voor de uitnodiging en voor het laten snuffelen aan het avontuur dat Aikido heet, RESPECT! Ik kan mij voorstellen dat het best kan aanvoelen als een risico om een betweter in huis te halen die wel even zijn kunstje laat zien om te bewijzen waarom zijn ‘stijl’ beter werkt dan dat zweverige Aikido….

Ga ik JKD inruilen voor Aikido, nee. Neem ik elementen mee uit Aikido in mijn persoonlijke ontwikkeling op martial arts gebied, 100% ja!

Herman, je hebt een gezellige en vooral leergierige groep mensen om je heen. Op naar jaar 3 en ook dan schuif ik graag weer aan voor een les met borrel na afloop 😉

http://www.myownjeetkunedo.nl

http://www.keihatsu.nl

Bruce Lee, vader/founder/grondlegger van MMA?

Ik bemoei mij nooit met de politiek binnen Jeet Kune Do en ben ook niet van plan daar nu mee te starten. Ik beschrijf hier mijn gevoel, mijn gedachten, mijn beeld bij de eeuwige discussie of Bruce Lee wel of niet de ‘vader’ is van het Mixed Martial Arts (MMA).

Laat ik daar direct mijn mening over geven: ik zeg NEE!

Wat Bruce Lee wel deed was analyseren, heel goed analyseren en wetenschappelijk benaderen. Keek niet alleen naar technieken, maar vooral naar praktische toepasbaarheid om het snelste en beste effect te bereiken in een gevecht. De ontwikkeling van Jeet Kune Do is eigenlijk niet meer dan het resultaat van de zoektocht van een geniaal brein die op zoek ging naar oplossingen van knelpunten waar hij tegenaan liep. Dat betekende onder andere dat hij naar verschillende stijlen keek (vergeet niet dat we spreken over de jaren 60 en dus met name de klassieke stijlen!) en daar technieken van heeft overgenomen, waar nodig aangepast om deze op straat nog efficiënter te laten zijn. Met alleen leren van technieken was hij er nog niet. De kunst ligt hem in het effectief kunnen toepassen van de aangeleerde technieken. Dit op zo simpel en direct mogelijke wijze…..

Op de dag van zijn sterven was de zoektocht nog niet ten einde, maar had zijn denkwijze en denkrichting al ‘duidelijke’ vorm gekregen. Wetenschappelijke benadering, met als resultaat theorieën en beruchte principes!

Met andere woorden, zeggen dat Bruce Lee technieken uit verschillende (Mixed) vechtsporten (Martial Arts) bij elkaar heeft gegooid, et voila Jeet Kune Do is geboren en dus is Bruce Lee daarmee de vader van de sport MMA, is erg kort door de bocht en zoals hierboven in mijn eigen woorden toegelicht, en daarmee in mijn optiek, niet correct!

Andere discussie: “Jeet Kune Do is voor de straat en niet geschikt voor sport”. Dat geldt zeker voor een aantal technieken die niet geschikt zijn voor sport, maar zeer geschikt voor zelfverdediging op straat. Dat zeg ik nu wel, maar dat is ook niet geheel juist. Dat is dan met name een techniek in combinatie met de plek op het lichaam. De term “illegal hit” is dan niet persé gericht op de techniek (afhankelijk van de vechtsport natuurlijk, bijvoorbeeld bij boksen wordt een traptechniek niet gewaardeerd: voor de smartasses onder ons ), maar meer op de plek waar een techniek geplaatst wordt:  denk aan ogen en kruis.

Het is geen geheim dat Bruce Lee geen grote man was en het moest hebben van snelheid en ‘slim’ vechten:  de tegenstander goed lezen en steeds een stap voor zijn (Control the distance, control the fight).  Met alleen mooie technieken ben je er nog niet. De kunst is om deze ook te kunnen plaatsen op precies het juiste moment, op de juiste plek.

Kwaliteit van een goede instructeur ligt niet alleen in de kennis en beheersing van de technieken, maar juist het kunnen vertalen hiervan naar de juiste principes voor de juiste persoon, voor de juiste situatie. Dat vind ik zo mooi aan Jeet Kune Do, dit maakt het geschikt voor jong, oud, groot, klein, man, vrouw, straat, sport, ….

Ik kom op dit onderwerp vanwege een MMA vechter die op dit moment privélessen volgt bij mijn instructeur MOJKD. Uiteraard praten wij hierover en wat ik mooi vind aan zijn verhaal is dat hij niet persé technieken hoeft aan te leren. Deze MMA vechter is vechter van beroep en weet dondersgoed hoe de technieken uitgevoerd moeten worden. Deze vechter doet o.a. aan TKD (staand), BJJ (grond) en noem maar op. JKD wordt toegevoegd aan het arsenaal, vanwege de principes. Op een andere manier kijken naar en lezen van de tegenstander en daarop uitvoeren en toepassen van de technieken. Dat is wat straks deze vechter onderscheid van de andere vechters en (hopelijk) op sportieve wijze de winst oplevert.

IT TAKES A GOOD TEACHER TO KNOW, BUT A GREAT TEACHER TO APPLY!

 

 

bron plaatje: EA sports, UFC2.

MOJKD pakt de handschoen op. Ga mee het gevecht aan!

Iedereen krijgt op enig moment in zijn of haar leven te maken met een variant van de verschrikkelijke ziekte kanker.

Of het nu als patiënt is of als direct betrokkenen, in alle gevallen wordt er een harde strijd geleverd!

MOJKD verzorgt gratis workshops zelfverdediging voor ladies only. Wat is nu mooier dan bij iedere workshop aandacht te vragen voor een goed doel waar wij voor de volle 100% achter staan en ons voor willen inzetten.

Volgende maand, 11 maart is de eerstvolgende workshop voor vrouwen en nu is een mooi startmoment om over dit goede doel te vertellen en zo hopelijk veel geld op te halen.

Deze keer is er gekozen voor stichting Fight cancer. Fight cancer is een jonge en eigenzinnige stichting voor jongvolwassenen die fondsen werft voor KWF Kankerbestrijding. Onder het motto ‘Love life. Fight cancer.’ laten ze zien dat de strijd tegen kanker resultaat oplevert en inspireren zij mensen om mee te doen. De opbrengsten van Fight cancer gaan via KWF kankerbestrijding naar wetenschappelijk kankeronderzoek en preventie! (meer informatie: www.fightcancer.nl )

Verzoek aan allen (man, vrouw, kind, huisdier, etc…) om geld te doneren via de link:

http://fightcancer.igive.iraiser.eu/projects/workshop-zelfverdediging-voor-ladies-only

Daarnaast het verzoek het woord zoveel mogelijk te verspreiden door de omgeving over deze actie te vertellen met het verzoek ook te doneren.

Iedere euro is welkom en gaat voor de volle 100% naar Fight cancer. De actie is via de website en link van Fight cancer te volgen en daarmee volledig transparant vwb bestemming van het geld!

Dat betekent dus dat deze actie niet alleen gericht is op de dames die op 11 maart meedoen aan de workshop, maar iedereen die dit bericht leest of op een andere manier de actie/link voorbij ziet komen.

Op 11 maart staat er, gedurende de hele workshop, een collectebus in de gymzaal waar eventueel een contante donatie gedaan kan worden. Het contante bedrag maakt MOJKD daarna over via de link, waardoor deze wordt opgeteld bij het totaalbedrag.

http://fightcancer.igive.iraiser.eu/projects/workshop-zelfverdediging-voor-ladies-only

Deze actie stopt op 15 maart en daarmee is dan ook het totaal opgehaalde bedrag bekend en te zien via dezelfde link. Uiteraard hopen we op een mooi hoog bedrag voor het goede doel.

Via deze weg namens het hele MOJKD-team alvast enorm bedankt!

Samen pakken we de handschoen op en gaan we het gevecht aan!

 

www.fightcancer.nl

www.kwf.nl

www.myownjeetkunedo.nl

http://fightcancer.igive.iraiser.eu/projects/workshop-zelfverdediging-voor-ladies-only

 

 

Lang leve de herfstvakantie en de griep!

Ik vind het heel vervelend voor de mensen die door griep of vakantie niet hebben kunnen trainen. Maar wat heb ik deze week lekker getraind! Doordat het aantal aanwezigen beperkt was hebben we intensief getraind en per persoon kunnen inzoomen op, en bespreken van, verbeterpunten.

Het weekprogramma was zo opgebouwd dat de verbeterpunten van dinsdag goed tot hun recht kwamen in de les van donderdag. Waar ik persoonlijk vrolijk van word is als ik na de les naar huis ga met stof tot nadenken. Dat ik tijdens de les tegen een blokkade oploop waarbij ik mijzelf erger, omdat ik op dat moment niet volledig tevreden ben over mijn persoonlijke prestatie. Dat zorgt voor extra motivatie om de volgende les daar verandering in te brengen.

Deze week hadden we de ruimte om daar extra bij stil te staan en er ook met elkaar over te praten in de vorm van feedback bij iedere oefening. Niet om elkaar af te kraken of om veren in het achterwerk te stoppen, maar om elkaar opbouwende kritiek te geven. Kritisch naar jezelf kijken, maar ook naar de mede studenten. Durf elkaar aan te spreken en aan te geven wat opvalt. Dat is het fijne van de MOJKD-familie, die zorgt voor een veilige leeromgeving waar dat door iedereen wordt geaccepteerd en ook zeer wordt gewaardeerd!

Wat is mooier dan van elkaar te leren en elkaar naar een hoger level te tillen!

http://www.myownjeetkunedo.nl

 

 

Bron foto: http://www.natgeotraveler.nl/artikel/10x-de-beste-plekken-om-de-herfst-te-zien

 

 

Tijd voor actie!

Terwijl ik bezig was met het schrijven van deze blog, kwam de tekst mij bekend voor en bekroop mij het gevoel dat ik al eerder over dit onderwerp had geschreven.

 “MAAK TIJD VOOR WAT JOU ENERGIE BRENGT!”

Dit was letterlijk de laatste zin uit mijn blog van 15 juni 2015.

Het is alweer een tijd terug dat ik een blog heb geschreven op deze pagina. Zeker niet omdat er geen onderwerp was om over te schrijven. Sterker nog, in de tussentijd heb ik veel meegemaakt en mensen ontmoet. Eén daarvan is toch zeker een icoon in de JKD-wereld en stond bovenaan mijn lijst om een keer te hebben ontmoet en zelfs les van te hebben gekregen: Guro Dan Inosanto! Dat is echt een fenomeen van inmiddels 80! Daar kunnen veel (JKD) instructeurs een voorbeeld aan nemen. Vol passie, energie en nog steeds in bezit van een berenconditie!

Een nieuwe blog heeft op zich laten wachten vanwege een rommelige periode zowel in de privésfeer als met werk. Nu ben ik voor mijzelf de balans aan het opmaken wat dit mij heeft gekost. Eerder heb ik aangegeven dat JKD mijn passie is en heb ik het ook een ‘manier van leven’ genoemd. Dat maakt het wel interessant. Hoe komt dat een ‘manier van leven’ wordt verstoord door externe factoren die blijkbaar dan toch zwaarder wegen dan een passie waar ik juist energie van krijg?! De wil was er wel, maar door onmacht niet altijd mogelijk. En juist die combinatie maakt het zo frustrerend.

Geven van energie levert ook energie op! Maar niet je eigen tijd kunnen inrichten en doen wat je het liefste doet, dat vraagt juist energie. Voordat je er erg in hebt kom je in een vicieuze cirkel en moet je er voor waken dat je er niet in blijft hangen.

Dit heeft geleid tot regelmatige afmeldingen van mijn kant en daardoor onregelmatige trainingsmomenten. Dit kan ik merken aan fysieke en mentale achteruitgang. Ik merk duidelijk dat dit gevolgen heeft voor mijn scherpte, focus, precisie, intensiteit en explosiviteit. Daarnaast merk ik dat het letterlijk ruimte in het brein heeft opgeëist. Ik moet echt graven naar parate kennis en kunde in plaats van direct het antwoord klaar te hebben.

Inmiddels heb ik de leeftijd bereikt dat de omgeving over het algemeen spreekt over een midlifecrisis. Daar herken ik mij dan weer niet in. Afgelopen dinsdag werd ik na de training nog 31 geschat. Naast alle veren beschouw ik dat ook als een bevestiging dat ik het nog niet zo slecht doe.

Ik wil er echt voor waken dat er verwevenheid van werk en privé ontstaat, waardoor weinig tijd en energie overblijft voor mijn passie: MOJKD en KSD! Het is tijd om de negatieve cirkel te doorbreken en mijn passie naar een hoger niveau te tillen. De ene verplichting mag de andere niet in de weg zitten. Anders wordt het tijd om keuzes te maken. Met andere woorden: Droom najagen en aan de slag!

De illusie dat ik in dit geval van mijn hobby mijn werk kan maken heb ik niet. En ik heb serieus respect en een gezonde vorm van jaloezie voor de personen die dat wel hebben kunnen doen!

Conclusie van deze klaagzang is dat het afgelopen is met dromen en tijd is om weer heft in eigen hand te nemen en over te gaan tot acties! En dat betekent storten op wat ik leuk vind en wat mij juist energie geeft in plaats van eist!

 

Bron plaatje: http://www.jijeerst.nl

Zelfverdediging voor Ladies Only februari 2016!

Na de eerste editie van september 2015 was het alweer tijd voor de volgende training zelfverdediging voor ladies only! De eerste had een mooie opkomst en de dames waren enthousiast. Het is altijd weer afwachten of de training uitpakt zoals gepland, maar vooral hoe groot de opkomst zal zijn en met welk gevoel de dames aan het eind van de training naar huis gaan.

Met name door heersende griep hadden een aantal dames zich afgemeld. Maar de uiteindelijke opkomst werkte zeer motiverend. Naast een mooi aantal was de sfeer erg goed!

Introductie en theorie

Net als de eerste editie was deze zo opgebouwd dat werd begonnen met een introductie, een stukje theorie en de vertaling hiervan naar de praktijk. Wat ik mooi vond om te zien was dat er zo’n veilige leeromgeving gecreëerd werd dat er persoonlijke ervaringen zijn gedeeld. Dit brengt mij tot een mooi voorbeeld van mijn collega die er de eerste editie bij was, maar dit keer moest overslaan. Ze kwam in een situatie terecht met uiteindelijk een goede afloop en voor ons vooral een mooi voorbeeld waarvoor de workshop is ontwikkeld en wordt gegeven.

Zonder teveel op de inhoud in te gaan wil ik vooral stilstaan bij wat het met mijn collega deed. Hoe zij daarop heeft gereageerd en wat dat als resultaat heeft opgeleverd. Vanuit haar functie was ze samen met iemand van de politie op huisbezoek. Op een gegeven moment was de agent in een andere ruimte en mijn collega daardoor alleen in een ruimte met de bewoonster. De bewoonster nam een dreigende houding aan en toonde daarmee de intentie mijn collega fysiek aan te vallen. Mede gesterkt door de wetenschap dat de politie in de buurt was, strekte mijn collega haar rug en nam een zelfverzekerde, sterke houding aan. Door niet in de ‘slachtofferrol’ te kruipen, maar zichtbaar kalm en alert te zijn is het alleen bij een dreigende situatie gebleven en heeft de bewoonster gekozen voor een andere vorm van frustratie uiten.

Wat ik mooi vond om te horen was dat ze aangaf de training van september direct te kunnen vertalen naar deze situatie. Dus eerst de-escaleren en toepassen van de confrontatie regels. Maar ook het herkennen van het fysieke deel: als….dan….Waarom zijn welke principes getoond en uitgelegd, wat zijn de voordelen ten opzichte van de agressor?

Critici zeggen wel eens dat een training van 2 uur geen zin heeft. Dit voorbeeld geeft aan dat het -in ieder geval voor mijn collega- een succesvolle training was. Je hoeft niet altijd gebruik te maken van geweldsmiddelen om jezelf in veiligheid te brengen. Maar de wetenschap dat je de situatie herkent en kunt handelen naar de omstandigheden geeft al een stuk zelfverzekerdheid en daarmee weerbaarheid!

We hadden maar 2 uurtjes en veel materie. Eerst is er stilgestaan bij de kernpunten als:

1. Bewustwording/ alertheid
2. Houding en structuur (pers. ruimte)
3. Afstand
4. Simpliciteit (directheid en effectiviteit)

Daarbij gesproken over de-escaleren en herhalen van de confrontatie regels.

Actie!

Tijd om de besproken kernpunten te vertalen naar praktijk, de banken aan de kant en tijd voor actie!

Dankzij de opbouw van het programma heeft iedereen aan het eind van de training gewerkt aan:

1. Preventie door communicatie
2. Beoefenen van kernpunten
3. De-escalerend handelen
4. Confrontatie manieren/ methode
5. Weerbaarheid: MVS (Mens VerdedigingsSysteem): natuurlijke (schrik)reactie gebruiken

Vanaf het begin heerste er een ontspannen, gespannen sfeer. Dat wilt zeggen dat iedereen het spannend vond, maar er erg veel zin in had. Dat was duidelijk merkbaar. Iedereen luisterde aandachtig, stelde goede vragen en waren merkbaar gekomen om echt iets te leren.

Bij de laatste oefening werd de groep in 2 kleinere groepen verdeeld en een kring gevormd. Binnen de kring stond of ik of mijn MOJKD collega Kenneth in volle bepakking. Dat was ook direct een mooi verschil met de eerste editie. Toen hadden we alleen een tok om en een skibril op. Nu hadden we ook nog scheenbeschermers, een bodyprotector aan en i.p.v. de skibril een helm met gezichtsbescherming op.

In september waren de dames vooral voorzichtig uit angst ons pijn te doen. Het voelt toch vreemd om iemand goed te raken als diegene eigenlijk heel leuk, vriendelijk, sympathiek, ongelofelijk grappig, best aantrekkelijk voor zijn leeftijd en vooral heel bescheiden is (dan heb ik het natuurlijk over Kenneth)! Met al deze beschermmiddelen hadden ze daar totaal geen last van en hebben daar zeer dankbaar gebruik van gemaakt!

Mijn vrouw en schoonmoeder waren voor de eerste keer aanwezig met als gevolg: de scheidingspapieren zijn aangevraagd! Ze vonden het naar mijn mening iets te leuk om mij in elkaar te slaan!

Om toch nog een beetje serieus te eindigen wil ik iedereen bedanken en mijn complimenten geven voor de inzet en getoonde power! Vooral bij de eindoefening kwam stuk voor stuk naar boven waar ieders eigen kracht ligt. Wij zijn er niet om te zeggen “je moet dit, het moet zo…”. Jullie hebben het zelf kunnen ervaren en daarmee ieder op haar eigen manier invulling gegeven aan wat voor jullie, vanuit natuurlijke (schrik)reactie, werkt.

Reacties

Na afloop heel veel leuke en positieve reacties ontvangen, zoals:

“Het was super Ben, we hebben gelachen maar vooral veel geleerd, tot de volgende keer !

“Dank je voor de leuke workshop”

“was een toffe en zeer leerzame dag, nogmaals bedankt”

“Ik wil heel graag mijn complimenten maken aan Ben Tieleman. Fantastisch hoe hij zich zo inzet, geheel belangeloos, om vrouwen weerbaarder te maken, zowel fysiek als mentaal, in deze steeds harder wordende maatschappij. Hartverwarmend! Natuurlijk ook Kenneth Moens en Niels Westerveld bedankt voor het spelen van de levende boksballen! Het was echt een super leuke en leerzame ervaring. Volgende keer ben ik absoluut weer van de partij!”

Er waren ook dames zo geïnspireerd door de training dat ze buiten nog even zijn doorgegaan. Met als tekst bij de foto’s:

“Wij waren nog niet uitgeraasd….”

 

Wij kijken nu al uit naar de volgende keer!